یکی از محققان پژوهشگاه مواد و انرژی  گفت: با همکاری همکاران از جمله امیرعلی یوز باشی و در سایه حمایتهای دکتر توفیق ریاست پژوهشگاه، تاسیس آزمایشگاه آنالیز و شناسایی اشیای باستانی در حال انجام است.

کامران احمدی ادامه داد: پیرو اجرای این طرح، مقرر شده است تا تفاهنامه­ای در زمینه اجرای طرحهای پژوهشی مشترک و راهنمایی پایان نامه­های دانشجویی با سازمان میراث فرهنگی امضا شود.

وی گفت:‌ توجه به اهمیت، ارزش و کارایی یادمان­های تاریخی و فرهنگی چه در شکل ملموس و چه در قالب غیر ملموس آنها در چند دهه اخیر گستره و شتاب بیشتری نسبت به قبل داشته است.

این محقق اضافه کرد: به ویژه بعد از جنگ جهانی دوم سازمانهای جهانی همچون یونسکو همت بیشتری برای معرفی و حفاظت از آنها به کار گرفته­اند، در اواخر قرن نوزدهم و سالهای آغازین قرن بیستم میلادی، با ورود نظریه پردازان حوزه شناسایی مواد و حفاظت و مرمت آثار تاریخی و فرهنگی، برای ساماندهی علمی و اجرایی این امر خطیر، گرایش به سوی حفظ آثار باقیمانده از گذشته توسعه­ای نظام­مند می­یابد.

احمدی اضافه کرد: در همین سالها مرمت و نگهداری  وارد مرحله­ای نوینی شده و اندیشمندان و متخصصان مختلف همچون شیمیست­ها، فیزیکدان­ها، زیست شناسان نیز پا به عرصه گذاشته و با پژوهش در زمینه­های مختلف، مرحله پیشین و حیاتی دخالت­های احتمالی بعدی در یادمان­های باستانی وارد مرحله جدیدی شد.

وی عنوان کرد:‌ همزمان با حرکتهای جهانی، کشور­ها نیز نسبت به ایجاد و توسعه زیر ساخت­های مورد نیاز اقدام کردند که از جمله این اقدامات بهره­برداری از مراکز و آزمایشگاه­های تحقیقاتی برای شناسایی، حفاظت و مرمت این آثار است.

احمدی گفت: پیشینه استفاده از آزمایشگاه و شیوه­های آزمایشگاهی برای شناخت و مرمت آثار تاریخی به قرن نوزدهم و سال 1888 یعنی هنگامی که نخستین فعالیتها برای ایجاد آزمایشگاه راتگن در برلین انجام شد، بر می­گردد.

نخستین اقدام در جهت ایجاد آزمایشگاه در اوایل دهه 50 آغاز شد

وی بیان کرد:‌ در ایران هر چند انجام امر مرمت و مطالعات آزمایشگاه به صورت پراکنده پیش از دهه 50 نیز انجام می­شد اما نخستین اقدام در جهت ایجاد آزمایشگاه شناسایی و مرمت در اوایل دهه 50 آغاز شد.

این محقق با بیان اینکه کشور ایران یکی از سر­آمدان جهان در حوزه بازمانده­های تاریخی و باستانی است، گفت: بی تردید شناسایی، حفاظت، مرمت و احیای و نگهداری از یادمان­های فرهنگی و بازمانده­های هنری تلاشی همه جانبه است که از سوی تمامی متخصصان این زمینه میسر می شود.

وی افزود: در پژوهشگاه مواد و انرژی نیز در همین راستا و به دلیل برخورداری از دستگاه­ها و افراد متخصص در زمینه­های مختلف و با توجه به سابقه پژوهشگاه در شناسای نمونه­های باستانی نظیر شهر سوخته و هفت تپه که مربوط به تز دانشجویان و یا افراد مرتبط با میراث فرهنگی می­شد، تصمیم بر این شد که با کمک گروه شناخت مواد، ایجاد و راه­اندازی این آزمایشگاه دنبال شود.

شناسایی جنس اشیا از نظر فیزیکی و شیمیایی میسر می شود

احمدی عنوان کرد: این امر کمک می کند تا ضمن شناسایی جنس اشیا از نظر فیزیکی و شیمیایی، جدا سازی اشیای تقلبی، بررسی پیشرفت متالوژی در دوره های مخلتف و همچنین در صورت تکمیل دستگاههای موجود در آزمایشگاه امر باستان سنجی و تعیین زمان اثر نیز میسر شود.

وی اظهار امیدواری کرد که با داشتن تجهیزات و لوازم مورد نیاز و اختصاص یک فضای مرتبط با این امر، بتوانیم در راستای رسیدن به اهداف پژوهشی پژوهشگاه گام موثری برداریم.