در اصفهان ارتفاع این مناره‌های زیبا به 38 متر می‌رسد
که هم اکنون مورد بی‌مهری مسئولان و متولیان امر در سازمان میراث فرهنگی و
شهرداری اصفهان قرار گرفته زیرا چمن کاری در حاشیه این مناره‌های زیبای
تاریخی که روزگاری در یک کاروانسرا قرار داشته خود عاملی برای تخریب هرچه
سریع‌تر آن خواهد بود.
چمن کاری در حاشیه این مناره‌ها سبب شده
تا هر روز شاهد نم کشیدن این مناره‌ها باشیم که این امر زمینه تخریب آن را
فراهم می‌کند و اینگونه تلقی شود که به سبب وجود آثار تاریخی فراوانی که
در اصفهان وجود دارد دیگر توجهی به سابقه تاریخی این بنای کهن نمی‌شود.
یکی از پژوهشگران اصفهانی در خصوص سابقه
تاریخی این مناره‌های زیبای تاریخی به خبرنگار مهر گفت: یکی از آثار قابل
توجه از نظر قدمت و ارزش در اصفهان مناره‌هایی است که در محله‌های فوق
العاده قدیمی اصفهان از جمله جویباره قرار گرفته است.
محمدحسین ریاحی ادامه داد: مناره‌های
زیادی در این محله قرار گرفته که از جمله‌آنها مناره‌های دارالضیافه است
که در اواقع وجه تصمیه این مناره‌ها به سبب مهمانسرای مجلل و بزرگی بوده
است که با این نام شهرت یافته و مربوط به قرن هشتم هجری قمری است.
وی با اشاره به اینکه به مرور زمان
کتیبه‌های این بنای تاریخی فرو ریخته، اظهار داشت: به همین سبب تاریخ
دقیقی در خصوص قدمت این بنا در دست نیست.
ریاحی در ادامه به کاشی‌کاری های این
مناره‌های تاریخی اشاره کرد و اظهار داشت: در داخل مقرنسهای این بنای
تاریخی کلماتی با خط ثلث سفید معرق و نگاشته شده و نا‌هایی چون محمد،
علی، فاطمه، حسن و حسین وجود دارد.
این محقق و پژوهشگر تاریخی در ادامه
سخنان خود با اشاره به خیابان کشی که در مجارورت این بنای تاریخی نیز
انجام شده اظهار داشت: این خیابان کشی مربوط به 30 سال پیش بوده و با
دوران فعلی ارتباطی ندارد.
محله جویباره اصفهان با نام "محله
مناره‌ها" شهرت دارد زیرا در این محله مناره ۳۸ متری باقوشخانه مربوط به
قرن هشتم هجری، مناره چهل دختران در منتهی الیه شمالی محله جویباره که
حدود ۲۱ متر ارتفاع دارد و سال اتمام ساختمان آن ۵۰۱ هجری تعیین شده، دو
مناره مدور به نام دارالضیافه که تزئینات مقرنس کاری بسیار زیبایی دارد و
سبک تزئینات این دو مناره آن را به دوره مغول مربوط می کند و مناره ساربان
که یکی از زیباترین مناره‌های عهد سلاجقه در اصفهان است و ارتفاع این
مناره به ۴۸ متر می‌رسد وجود دارد.
در هر صورت با توجه به قدمت بالای تاریخی
این مناره‌ها انتظار می‌رود تا متولیان امر برنامه ریزی لازم جهت حذف
مسائلی که به نوعی آفتی برای بناهای تاریخی تلقی می‌شوند را در برنامه
کاری خود قرار دهند زیرا بی‌توجهی به آن زمینه از میان بردن مناره‌هایی را
به همراه خواهد داشت که روزگاری چراغ روشنایی اصفهان بوده است.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان میراث
فرهنگی چمن‌کاری و رطوبت در حاشیه و دیوار به دیوار چنین بناهایی در نهایت
زمینه تخریب آن را به همراه خواهد داشت که این موضوع در تصاویر نیز به
وضوح قابل مشاهده است.
یک کارشناس آثار و ابنیه تاریخی در این
خصوص به خبرنگار مهر با اشاره به اینکه ملات به کار رفته در این آثار اکثر
از گچ بوده و سیمان در آنها نیست، اظهار داشت: طبیعی است که نم حاصل از
فصای سبز چسبیده به این بنای تاریخی به مرور زمان تخریب آن را به
همراه داشته باشد.
وی که خواست نامش ذکر نشود، اظهار داشت:
اخیرا یک کانال هواساز توسط شهرداری برای این بنا احداث شده که البته تا
حدودی از سرعت تخریب این بنای تاریخی جلوگیری می‌کند اما آنچه طبیعی است
این است که چون پی مناره‌های دارالضیافه بسیار پایین تر از این کانالها
قرار گرفته در نتیجه هنوز این مناره ها در معرض خطر هستند و باید به آن
رسیدگی کرد زیرا هر روز زیان بیشتری به آن وارد می‌شود.
این منبع آگاه در ادامه سخنان خود با اشاره به جنس
پایه‌های مناره‌های دارالضیافه خاطرنشان کرد: ورود نم به درون پایه‌های
این بنای تاریخی در نهایت از درون ریشه این پایه‌ها را متلاشی می‌کند و
فشار بر بخش ریشه‌های این مناره‌ها سبب می‌شود تا شاهد متلاشی شدن دیگر
بخش‌های آن نیز باشیم.
وی در بخش پایانی سخنان خود خاطرنشان کرد: چمن کاری
در حاشیه این بنای تاریخی باید با چندین متر فاصله انجام شود تا در نهایت
رطوبت حاصل از چمن‌ها کمتر به این مناره‌های زیبا وارد شود.
در هر صورت انتظار می‌رود تا با همت متولیان امر در
این زمینه شاهد رفع این مشکل باشیم زیرا این دو مناره با شماره 272 به ثبت
ملی رسیده است