ساعت کار زیاد، شبکاری و اضافه کار اجباری سبب شده انگیزه خدمت پرستاران بخش دولتی کمرنگ شده و ناگزیر شوند برای تامین هزینه های زندگی و کاستن از بار سنگین مسئولیت به بیمارستانهای خصوصی بروند.

به گزارش مهر، در حالی که بیمارستانهای دولتی و دانشگاهی از کمبود نیروی انسانی در بخش بالینی رنج می برند و همچنان رایزنیها و مکاتبات مسئولان وزارت بهداشت و سازمان نظام پرستاری برای جذب ۲۳ هزار پرستار جدید و کاهش ساعت کار پرستاران ادامه دارد اما شنیده می شود که پرستاران شاغل در بخش دولتی تمایل دارند ادامه فعالیت خود را در بیمارستانهای خصوصی سپری کنند.

سختی کار در بیمارستانهای دولتی که ناشی از کمبود نیرو است، باعث شده پرستاران شاغل در این بخش، آن طور که باید و شاید توان خدمت به بیماران را نداشته باشند و همین امر سبب شده که شاهد بروز خطاهای شغلی پرستاران باشیم که این معضل سلامت بیماران را تهدید می کند.

این در حالی است که بیمارستانهای خصوصی برای جلب رضایت مراجعان و بیماران خود، بهترین شرایط و امکانات درمانی را ارائه می دهند که حضور مداوم پرستار بر سر بالین بیمار یکی از همین موارد است. هم اکنون بیمارستانهای خصوصی برای اینکه بتوانند انگیزه خدمت پرستاران را بالا ببرند، امتیازهای گوناگونی را به آنها می دهند و همین امر سبب شده که نیروی بخش دولتی به سمت بخش خصوصی روانه شود.

محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار با اشاره به مشکلاتی که پرستاران در بیمارستانهای دولتی با آنها مواجه اند، گفت: با توجه به دریافتیهایی که در بخش خصوصی وجود دارد و اکنون در قالب مصوبات داخلی آنها را اجرا می کنند، جذابیتهای فراوانی برای پرستاران ایجاد کرده اند.

وی با اشاره به قانون ارتقای بهره وری نیروهای بالینی نظام سلامت که در آن به کاهش ساعت کار پرستاران اشاره شده است، افزود: من فکر می کنم به نفع بخش خصوصی است که این قانون را زودتر از بخش دولتی اجرا کند و به نظر می رسد زمینه اش نیز فراهم باشد.

محمدرضا یگانه، عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری با بیان اینکه هم اکنون کمبود نیروی انسانی در بیمارستانها بیداد می کند، گفت: بسیاری از پرستاران به علت از دست دادن توان کاری، خواستار استفاده از مزایای قانون بازنشستگی پیش از موعد هستند اما بیمارستانهای دولتی به علت کمبود نیرو و اعتبار، توان اجرای این قانون را ندارند.

اگر به ۳۰ سال پیش باز گردیم می بینیم که آن زمان عملهای جراحی ساده ای داشتیم که اغلب مربوط به عمل آپاندیسیت یا کیسه صفرا بود. نیاز به مراقبت در این قبیل بیماریها ۴ تا ۶ ساعت در هر ۲۴ ساعت بود. این در حالی است که امروز برای انجام عمل پیوند کبد نیازمند ۳۲ ساعت مراقبت در یک شبانه روز هستیم. پس نیاز بیماران به خدمات پرستاری ۶ تا ۸ برابر شده است ولی نیروی پرستاری ما همان است که ۴۰ سال پیش بوده است.

غضنفر میرزابیگی، رئیس سازمان نظام پرستاری ایران در ارتباط با تمایل پرستاران بخش دولتی برای حضور در بخش خصوصی گفت: در یک مقطعی پرستاران بخش دولتی به بخش خصوصی می رفتند. در مقطعی هم برعکس شد و پرستاران بخش خصوصی به بخش دولتی می آمدند اما هم اکنون بخش خصوصی خودش را بالا کشیده و دوباره این شیفت دارد معکوس می شود.

نتایج بررسیها و گزارشهای سازمان نظام پرستاری نشان می دهد که بیش از ۵۰ درصد پرستاران کشور به علت فشار کاری فراوان، شب کاری و شیفتهای نامتعارف به آرتروز گردن، کمر، بیماریهای جسمی و روانی مبتلا هستند. این در حالی است که پرستاران قراردادی تعهد گرفته می شود که دو نوبت کار کنند و آنان هم به علت نیاز به کار شرایط تحمیلی را می پذیرند.

با توجه به اینکه ۸۰ درصد بستری ها در بیمارستانهای دولتی انجام می شود، کمبود نیروی پرستاری می تواند عواقب ناگواری به دنبال داشته باشد که در نتیجه آن نظام سلامت را دچار آسیب خواهد کرد. از این رو لازم است که مسئولان بتوانند راه حلی برای جلوگیری از خروج پرستاران از بخش دولتی ارائه دهند.