دنی بویل کارگردان و تهیه کننده ۵۶ ساله انگلیسی هر چند شهرتش را مدیون فیلم هایی مانند «گودال عمیق»، «۲۸ روز بعد» و «آفتاب» است، اما با «میلیونر زاغه نشین» که در سال ۲۰۰۸ به عنوان برنده اصلی اسکار شناخه شد و جایزه بهترین کارگردانی را هم برای بویل به ارمغان آورد، شهرتی جهانی یافت.
این شهرت به آنجا رسیده كه ۱۷ ماه ژوئن اعلام شد این کارگردان معروف برای کارگردانی هنری افتتاحیه بازی های المپیک سال ۲۰۱۲ انتخاب شده است.
اما بویل نشان داده كه قصد ندارد از موقعیت درخشانی كه كسب كرده فاصله بگیرد. او پس از ۲ سال با ساخت فیلمی به عرصه سینما بازگشته كه خیلی ها برای دیدنش نفس شان را در سینه حبس می كنند.
بویل در شهر رادكلیف در یک خانواده طبقه کارگری کاتولیک به دنیا آمد. خودش در این باره می گوید: «۸ سال در کلیسا بودم و قرار بود کشیش شوم. این آرزوی مادرم بود.» او می گوید :«تا ۱۴ سالگی قرار بود کشیش شوم. حتی به یک صومعه نزدیک شهر ویگان فرستاده شدم، اما یکی از پدرهای روحانی آنجا دستم را گرفت و گفت: «فکر نمی کنم جای تو اینجا باشد.»
بعد از آن او در یكی از كالج های شهر بولتون شروع به تحصیل کرد و بعد هم وارد دانشگاه بنگور شد و سپس به تئاتر رو آورد. او در سال ۱۹۸۲ به تئاتر سلطنتی رفت و آثاری را هم کارگردانی کرد. بویل از سال ۱۹۸۰ کار در تلویزیون را آغاز كرد و تهیه کنندگی و کارگردانی قسمت های مختلف سریال های تلویزیونی را برعهده گرفت.
اولین فیلمی که بویل کارگردانی کرد گودال عمیق نام داشت. این فیلم موفق ترین فیلم تبلیغاتی بریتانیایی در سال ۱۹۹۵ بود كه جایزه بهترین كارگردان تازه وارد را از منتقدان لندن در سال بعد کسب کرد. موفقیت این فیلم منجر به ساخت فیلم دوم او یعنی قطار بازی شد که براساس رمانی از ایروینگ ولش ساخته شد.
بویل بعد از این فیلم ها به هالیوود رفت و با یک استودیوی آمریکایی قرارداد بست. او کارگردانی قسمت چهارم سری فیلم های «بیگانه» را رد کرد و به جای آن ترجیح داد فیلم «یك زندگی كمتر معمولی» را با استفاده از بودجه انگلیسی بسازد .
فیلم بعدی او پروژه ای بود، براساس رمان «ساحل» که در آن لئوناردو دی كاپریو نقش اول را داشت.
او در فیلم بعدی اش به نام ۲۸ روز بعد با نویسنده معروف آلكس گارلند همکاری کرد و در سال ۲۰۰۸ فیلم «میلیون ها» را کارگردانی کرد و بعد از آن در همکاری دیگری با آلكس گارلند فیلم علمی ـ تخیلی آفتاب را ساخت .
بالاخره بویل در سال ۲۰۰۸ فیلم «میلیونر زاغه نشین» را ساخت؛ داستان پسر نوجوانی در هند که می خواست برای به دست آوردن عشق دوران كودكی اش در مسابقه «چه کسی می خواهد میلیونر شود» شرکت کند. این فیلم در ۱۰ بخش نامزد دریافت جایزه اسکار شد و ۸ اسکار هم برد.
خودش در این باره می گوید: «باید خیلی سخت تلاش کرد تا چیز متفاوتی به دست آورد. برای این که یک فیلمساز موفق باشی باید برای چیزی که می خواهی دیوانه وار تلاش کنی.»
اما آخرین پروژه بویل به نام «۱۲۷ ساعت» که بتازگی در جشنواره تورنتو نمایش داده شد، براساس زندگی ایرون رالستون و كتاب زندگینامه خودنوشت او به نام «بین یک صخره و یک موقعیت سخت» ساخته شده است. این فیلم داستان واقعی یک کوهنورد را تعریف می کند که در یکی از صعود هایش در یوتا بین صخره ها گیر می کند و برای نجات جان خود به هر کاری دست می زند. اما این هر كاری خیلی فراتر از آن چیزی است كه ما تصور می كنیم و این مرد جوان سرانجام تصمیم می گیرد تا برای نجات زندگی اش، دستش را فدا كند. در این فیلم جیمز فرانكو و آمبر تامبلین نقش آفرینی كرده اند.
۱۲۷ ساعت كه توجه خیلی ها را در جشنواره تورنتو جلب كرد و قرار است به عنوان فیلم اختتامیه جشنواره لندن نمایش داده شود، در روز ۵ نوامبر (۱۴ آبان) در آمریکا اکران می شود.