خانه اي آنچنان زيبا و متمايز با ساير خانه هاي روستايي که بسياري از افرادي که براي نخستين بار به اين روستاي ديدني سفر کرده اند اين خانه را با بناهاي تاريخي که در همان حوالي وجود دارد، اشتباه مي گيرند.
خانه اي که هم مي تواند به عنوان جاذبه اي قديمي و هم به عنوان يادگاري از شاعري نامي مورد توجه قرار گيرد چه اينکه اين خانه زيبا و قديمي متعلق به استاد "عباس شهري" است.
استاد شهري، شاعر نامي معاصر که با شاعراني همچون شهريار، ملک الشعراي بهار و اعتصامي، همدوره بوده و آثار زيادي از خود برجاي گذاشته و گفته مي شود آنقدر شهرت داشته که پاکستاني ها همزمان با آيين تجليل از "اقبال لاهوري" شاعر پرآوازه اين کشور به خاطر نوشتن کتاب "علي نامه"، از وي نيز تجليل مي کنند.
علاوه براين بسياري از اشعار وي در کتابهاي درسي در گذشته چاپ شده که قطعه شعر "علم نگر تا به کجا مي رود، تا کره ماه تو را مي برد" در کتاب پايه چهارم ابتدايي از آن جمله است.
استاد شهري در سال 1286 خورشيدي در شهرستانک متولد شد و در سال 1369 نيز بدرود حيات گفت.
اين شاعر گرچه در رشته کشاورزي در دانشکده کشاورزي دانشگاه تهران تحصيل کرده است اما استعداد ذاتي ادبي وي، توانايي سرودن شعر را نيز به او بخشيده بود و سرودن مثنويهاي اخلاقي و اجتماعي از ويژگيهاي او به شمار مي رود.
استاد شهري به سادگي و رواني کلام شهره بود و کنابهاي "نتيجه سوء ازدواج" و "نماز" از جمله آثار اوست و گفته مي شود وي تذکره منظومي در احوال شعراي زمان خود نيز تاليف کرده است.
با اين حال نام استاد "شهري" کمتر در محافل ادبي شناخته شده است و با وجود اينکه مي تواند به عنوان يکي از مفاخر شهر کرج مورد توجه قرار گيرد، اقدام مناسبي براي شناساندن اين شاعر نامي صورت نگرفته است.
باري، اکنون پس از گذشت 20 سال از درگذشت "استاد شهري"، خانه اين استاد فرهيخته، همانند آثار فاخر صاحبش، ذوق و حس زيباشناسانه بسياري از افراد را برمي انگيزد.
خبرنگار ايرنا پس از پرس و جو درباره قدمت اين خانه به اين نتيجه رسيد که اين خانه حدود يکصد سال قدمت دارد هرچند که اين خانه هنوز توسط اداره ميراث فرهنگي کرج ، مورد شناسايي قرار نگرفته است.
خانه استاد شهري که در سال 1331 بازسازي شده بود بار ديگر در سال 1361 مورد مرمت قرار گرفته است.
اين خانه زيبا به وسعت سه هزار متر مربع در دو طبقه داراي پنج اتاق است که ستون، سرستونها و ديوار سنگي آن ، نماي زيبايي به اين عمارت بخشيده است.
اکنون "علي شهري " 70 ساله تنها پسر استاد شهري در اين خانه سکونت دارد و هنوز شعر پدر را که براي او سروده زير لب زمزمه مي کند:
"اي علي، اي يگانه فرزندم
بشنو پندم
بشنو پند از پدر، فرزند
ورنه از روزگار گيري پند"
"علي شهري" به خبرنگار ايرنا مي گويد: حدود 500 دست نوشته پدر را جمع آوري کرده و اکنون چاپ "ديوان" او را به چاپخانه سپرده هرچند گلايه خود را از هزينه هاي چاپ پنهان نمي کند.
به نظر مي رسد که معرفي اين خانه و قبل از آن خود "استاد شهري" مي تواند هويت فرهنگي منطقه را بيش از پيش معرفي کند و به عنوان يکي از جاذبه هاي فرهنگي، هنري و گردشگري مطرح باشد.
شايد درج شعري از استاد "عباس شهري" در پايان اين گزارش بتواند گوشه اي از قريحه عرفاني و ادبي اين شاعر گراتمايه را آشکار سازد.
بجز از علي نباشد ...
بجز از علي نباشد، بجهان گره گشايي
طلب مدد از او کن، چو رسد غم و بلايي
چو بکار خويش ماني، در رحمت علي زن
بجز او به زخم دلها، ننهند کسي دوايي
بشناختم خدا را ، که شناختم علي را
به خدا نبرده ايي پي، اگر از علي جدايي
نظري به لطف و رحمت، به من شکسته دل کن
که تو ياره دردمندي، که تو ياره بينوايي
ز ولاي او بزن دم، که رها شوي ز هر غم
سر کوي او مکان کن، بنگر که در کجايي
همه عمر همچو شهري، طلب مدد از او کن
که بجز علي، نباشد به جهان گره گشايي