انسان در همه امور محتاج خداوند است و برای برآورده شدن حاجت نباید متکی به وسایل عادی و ظاهری باشد. هر چه هست از خداست، هر چند خداوند نعمت‌های خود را با واسطه به بندگان می‌رساند. در حدیث قدسی آمده است که خداوند به موسی(ع) فرمود: هر چه را که احتیاج داری از من بخواه حتی علف گوسفند و نمک طعامت را ۱. امّا بهتر است وقتی بنده محتاج در مقابل خداوندی بی‌نیاز می‌ایستد و از او درخواست می‌کند، نعمت‌های بزرگ و ارزشمند بخواهد چرا که برای خداوند، اعطای نعمت هیچ زحمتی ندارد و کوچک و بزرگ آن نزد خداوند مساوی است. پیامبر خدا(ص) فرمودند: از خداوند بخواهید؛ و زیاد بخواهید، زیرا هیچ چیز برای او زیاد و بزرگ نیست۲. امام باقر(ع) نیز می‌فرمایند: هیچ خواسته‏‌ای را زیاد مشمارید؛ زیرا آنچه نزد خداست بیش از آن است که می‏‌پندارید۳. همچنین درباره این که چه چیزهایی از خدا بخواهیم؟ احادیث زیادی وارد شده است. امام علی(ع) در وصیت خود به فرزندشان امام حسن(ع) فرمودند: باید برای خود آن چیزی را (از خدا) بخواهی که جمال و نیکی آن برایت بماند و وبال و آزارش از تو دور ماند. مال و ثروت برای تو نمی‏‌ماند و تو نیز برای آن نخواهی ماند۴. پیامبر خدا(ص) نیز می‌فرمایند: برای هر حاجتی که دارید، حتّی اگر بند کفش باشد، دست خواهش به سوی خداوند عز و جل دراز کنید؛ زیرا تا او آن را آسان نگرداند آسان (و برآورده) نشود۵.

منابع روایات: ۱- شیخ حر عاملی، وسایل الشیعه، ج ۷، ص ۳۲. ۲- بحار الأنوار: ۹۳ / ۳۰۲ / ۳۹ منتخب میزان الحکمهٔ: ۱۹۸ . ۳- مکارم الأخلاق: ۲ / ۹۷ / ۲۲۷۵ منتخب میزان الحکمهٔ: ۱۹۸ . ۴- بحار الأنوار: ۷۷ / ۲۰۵ / ۱ منتخب میزان الحکمهٔ: ۱۹۸ . ۵- بحار الأنوار: ۹۳ / ۲۹۵ / ۲۳ منتخب میزان الحکمهٔ: ۱۹۶ .