ما باید چطوری حرف بزنیم که درست باشه، مودبانه باشه و ما به خطا نرفته باشیم؛ خب برای اینکه بفهمیم چه کنیم از کی باید کمک بگیریم؟ چه کسی را الگوی خودمون قرار بدیم؟ از کی بپرسیم حرفهامون درسته یا نه و با چه سنگ محکی خودمونو ارزیابی کنیم. پدر، مادرمون؟ معلم هامون؟ دوستانمون؟ تازه چند ماه از شروع زندگیمون گذشته و مادر و پدر و همه اطرافیانمون منتظرن که ما شروع به حرف زدن بکنیم و به قول خودشون شیرین زبونی کنیم ما هم بنا به اونچه میشنویم در این مسیر بی انتها قدم می زنیم و هر روز بارمونو سنگین تر می کنیم تا جایی که همون هایی که منتظر کلام ما بودن ما رو به سکوت دعوت می کنند اما نه زمان شروع به کلام و نه حالا که سکوت ما را طالبند به ما در مورد این که چطور حرف بزنیم چیزی نمی گن.

شاید اگر خطایی از ما سر بزنه با کلام کلیشه ای (مودب باش ) یا (درست حرف بزن) ما را به خطامون آگاه کنند. اما تا به حال فهمیدید این کلیشه ها یعنی چه؟ و ما باید چطوری حرف بزنیم که درست باشه، مودبانه باشه و ما به خطا نرفته باشیم. یکی از اعضای شگفت انگیز بدن انسان زبان است و وظایف بزرگی را عهده دار می باشد که از مهمترین آنها سخن گفتن است. خدا در قرآن پس از ذکر خلقت انسان، از نعمت بیان، سخن گفته و فرموده است: (خدای رحمان، قرآن را یاد داد، انسان را آفرید و به او «بیان» را آموخت). (الرحمن/۱ – ۴) در قرآن کریم برای هر گفت و شنودی نوع و شیوه های خاصی از گفتار توصیه شده مانند: قول حسن، قول معروف، قول کریم و استفاده از بعضی شیوه ها مورد نهی قرار گرفته است، مانند: مکالمه با صدای بلند، یا با ناز و کرشمه؛ ما به گوشه ای از این شیوه ها اشاره می کنیم. ادب و مهربانی و دلسوزی و اندرز و نصیحت در کلام از جمله نکات اشاره شده به والدین در قرآن است که آنها باید در مقابل فرزندان از آن بهره گیرند. داستانهای مختلفی را که قرآن مجید نقل کرده است، بیان کننده این مطلب است که بزرگان، فرزندانشان را با استفاده از بهترین روش، یعنی مودبانه و با مهربانی و دلسوزی، پند و اندرز داده و خطرات دنیایی و آخرتی اعمالشان را به آنان گوشزد می کردند.

گفتار مومنان با یکدیگر: استواری کلام و سوژه به دشمن ندادن از جمله توصیه های خداوند در همکلامی مومنان با یکدیگر است و این نکات را در آیه ۷۰ سوره احزاب و ۱۰۴ بقره متذکر شده: «یا أَیُهَا الَذینَ آمَنُوا اتَقُوا اللَهَ وَ قُولُوا قَوْلاً سَدیداً» (ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا پروا دارید و سخنی استوار گویید) و «یا أَیُهَا الَذینَ آمَنُوا لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا وَ اسْمَعُوا وَ لِلْکافِرینَ عَذابٌ أَلیم » (ای کسانی که ایمان آورده اید، نگویید: «راعنا» و بگویید: «انظرنا» و [این توصیه را] بشنوید و کافران را عذابی دردناک است). سخن گفتن با فرزندان: ادب و مهربانی و دلسوزی و اندرز و نصیحت در کلام از جمله نکات اشاره شده به والدین در قرآن است که آنها باید در مقابل فرزندان از آن بهره گیرند. در سوره لقمان آیه ۱۳ و یاد کن هنگامی را که لقمان به پسر خویش در حالی که وی را اندرز می داد گفت: ای فرزندم، به خدا شرک میاور که به راستی شرک ستمی بزرگ است. گفتار مسئولان: به طور کلی سخن مومنان باید به گونه ای باشد که حق انسانها را به ایشان برساند، نه اینکه حق آنان را از بین ببرد، به خصوص افرادی که کلام آنان زمینه نفع و زیان را برای دیگران به بار می آورد. قرآن مجید به این گونه افراد در سوره انعام آیه ۱۵۲ دستور می دهد عادلانه سخن بگویید: «و چون [به داوری یا شهادت] سخن گویید دادگری کنید [و عادلانه سخن بگویید]، هر چند [درباره ]خویشاوند [شما] باشد).