به گزارش پورتال خبری البرز به نقل از  پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، دولت اوباما در حال بررسی طرحی است که بدون برداشتن تحریم‌ها به ایران در قبال توافق احتمالی هسته‌ای امیتاز بدهد.
 

یکی از مشکلاتی که در محافل رسانه‌ای و سیاسی آمریکا بارها به آن اشاره شده، این است که آنها در چه مقطعی از توافق با ایران باید با کاهش تحریم‌ها به گام‌های عملی ایران پاسخ دهند؟ و اگر ایران گام‌های لازم برای رفع آنچه غربی‌ها به آن نگرانی‌ها از برنامه هسته‌ای ایران می‌گویند، بردارد، آمریکا در برابر این گام‌های ایران باید چگونه عمل کند؟
یک نگرانی که بارها از آمریکایی‌ها شنیده شده این است که اگر تنها یک آجر از دیوار تحریم‌های ضد ایرانی برداشته شود کل آنچه طی این سالها ساخته شده فرو می‌ریزد، زیرا برداشت بسیاری از کشورها و کمپانی‌ها این را به عنوان نشانه‌ای خواهند دید که بحران به پایان رسیده و آنها مجاز به تبادل و تجارت با ایران هستند.
با این حال، اگر آمریکا به گام‌های عملی ایران بدون رفع تحریم‌ها پاسخ دهد ایران نیازی به توافق بر سر برنامه هسته‌ای خود نخواهد دید.
این باعث شده برخی در دولت اوباما راه دیگری را انتخاب کنند که رفع فشارهای مالی از ایران، بدون برداشتن تحریم‌ها است.
طبق گزارش بلومبرگ، 50 میلیارد دلار از پول ایران در بانکهای سرتاسر جهان مسدود شده‌اند که این اقدام به خاطر تلاش‌های کاخ سفید و وزارت خزانه‌داری آمریکا است.
 

برخی مقامات دولتی آمریکا در گفتگو با جفری گلدبرگ، خبرنگار بلومبرگ گفته اند آماده‌اند به ایران پیشنهاد دسترسی به دست‌ کم بخشی از این پول را در ازای دریافت امتیازاتی از برنامه هسته‌ای ایران بدهند.
 

در حقیقت، دولت اوباما قصد دارد، پاداش امیتازگیری احتمالی از برنامه هسته‌ای ایران را با پول خود ایران بدهد.
 

بر اساس نوشته گلدبرگ، این ایده برای نخستین بار از زبان مارک دابوویتز، یکی از کارشناسان تحریم‌های ایران در بنیاد دفاع از دموکراسی  ـ از اندیشکده‌های تندرو آمریکایی بیرون آمده است.

دابوویترز که مدیر اجرایی این اندیشکده تندرو هم هست نخستین بار این ایده را در یک محفل خصوصی در هفته گذشته پیشنهاد داده بود؛ از آن زمان به بعد، این ایده به وزارت خارجه، وزارت خزانه‌ داری و کاخ سفید نفوذ کرده است.
 

وی در ایمیل شخصی به گلدبرگ این طور توضیح داده است که دولت آمریکا چگونه می‌تواند از این ایده استفاده کند: «در صورتی که ایران با کشورهای غربی به توافق برسد، می‌تواند از 50 میلیارد دلاری استفاده کند که اکنون برای ایران غیرقابل دسترس است و این کشور تنها در کشورهای چین، هند، ژاپن، کره جنوبی و ترکیه می‌تواند از آنها استفاده کند. به جای محدود کردن ایران به این کشورها که در آنها نمی‌تواند به اندازه کافی کالاهای غیر قابل تحریم پیدا کند تا نیمی از 3.4 میلیارد دلار درآمد ماهانه نفتی‌اش را خرج کند، می‌توان ارزهای این کشور را، متناسب با توافقات هسته‌ای آزاد کرد.»