به گزارش پورتال خبری البرز به نقل از خبرگزاری مهر، رادیکال‌های آزاد با حمله به DNA باعث تخریب و تکه تکه شدن آن می‌شوند. یون سولفیت یکی از گونه‌های تخریب‌کننده DNA، غشاهای سلول و پروتئین‌ها است که در غلظت‌های کم با ایجاد رادیکال‌های آزاد باعث تخریب می‌شود.
تولید این رادیکال‌ها از اکسایش سولفیت در بدن حاصل می‌شود که این اکسایش می‌تواند به‌وسیله آنزیم‌ها یا فلزات واسطه و کمپلکس‌های آنها کاتالیز شود.
برای این منظور پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان با استفاده از اثر تخریبی سولفیت بر روی DNA و اصلاح کردن سطح الکترود گرافیت مدادی با DNA به بررسی مکانیزم تولید رادیکال‌های درگیر در اکسایش سولفیت، اثر کاتالیزوری فلزات واسطه مختلف بر روی آن و نوع رادیکال‌های آزاد درگیر در این فرایند پرداختند.
در این تحقیقات، این پژوهشگران از یک حلال مناسب برای پخش کردن نانولوله‌‍‌های کربنی استفاده کردند. این حلال توانایی تثبیت DNA روی فیلم نانولوله‌ها را دارد.
سپس با تثبیت نانولوله‌‍‌های کربنی بر روی الکترود گرافیت و همچنین تثبیت DNA بر روی فیلم تشکیل شده از نانولوله‌‍‌های کربنی، پارامتر‌های تأثیر گذار روی کارایی بیوحسگر با استفاده از تکنیک‌های ولتامتری و امپدانس الکتروشیمیایی بهینه شدند و با تولید حسگری برای این منظور، به بررسی کارایی این حسگر در تشخیص رادیکال‌های درگیر در فرایند اکسایش سولفیت و بررسی تأثیر فلزات واسطه در قدرت تخریبی گونه‌های مخرب DNA، غشاهای سلول و پروتئین‌ها پرداختند.
این محققان با استفاده از بیوحسگر الکتروشیمیایی تولید شده بر اساس DNA توانستند تأثیر سولفیت در تخریب DNA و جزئیات مکانیزم عمل تخریبی آن و پارامتر‌های موثر بر DNA را ارزیابی کنند. نتایج به دست آمده نشان داد که با وجود قرار‌گیری بیوحسگر در محلول سولفیت هیچ تغییر محسوسی در پاسخ ولتامتری و ایمپدیمتری آن حاصل نشد. این نتیجه نشان می‌دهد که سولفیت به‌تنهایی عامل مخرب DNA نیست ولی در حضور فلزاتی مانند کبالت، مس، کروم، آهن و منگنز باعث کاهش سیگنال بیوحسگر می‌شود.
این پژوهشگران درصدد هستند تا در آینده با تغییرات کوچکی که در ساخت این بیوحسگر انجام می‌دهند به بررسی ساز و کار درمانی انواع داروهای ضد سرطان بپردازند که با راه انداختن زنجیره رادیکالی مانع از تقسیم سلول‌های سرطانی می‌شوند.