میوه ها فواید زیادی برای بدن انسان دارند البته به شرط اینکه هنگام مصرف کاملا از آلودگی ها پاک شده و کاملا تمیز باشند پس باید در این باره دقت زیادی داشت. اتفاقا در آموزه های دینی هم به این موضوع اشاره و در مورد آن سفارش شده است...
امام صادق (ع) می فرمایند: «هر میوه ای آلودگی ای دارد پس هرگاه میوه به دست?تان رسید، آن را با بشویید و در آب فرو برید.» اما شستن میوه های مختلف آدابی دارد که هر کس باید آنها را بداند.
میوه های درختی
میوه های درختی مثل سیب، پرتقال و... ممکن است دو مشکل داشته باشند؛ اول سم ناشی از سمپاشی که اگر میوه خوب از این آلودگی پاک نشود، خوردن آن باعث مسمومیت و حتی گاهی مرگ می شود. مخصوصا اگر باغدار سم را بیش از حد استاندارد مصرف کرده باشد، حتی با گرفتن پوست میوه نمی توان آن را با خیال راحت مصرف کرد چون گاهی میزان این سم آنقدر زیاد است که نه تنها با شستن از روی پوست پاک نمی شود بلکه به گوشت میوه هم رسیده و کندن پوست هم فایده ای ندارد. آلودگی دیگری که ممکن است میوه های درختی داشته باشند، ناشی از اضافه کردن مواد نگهدارنده به آنها در انبارها و سردخانه هاست. گاهی میوه ها را مدتی در سردخانه ها انبار می کنند تا در زمان نیاز وارد بازار شود و برای نگه داشتنشان در طولانی مدت، مواد شیمیایی ای به میوه یا کاغذی که در آن پیچیده شده، می زنند و این ماده نگهدارنده در میوه می ماند. پس برخلاف تصور میوه های درختی را باید با دقت زیاد شست.
برای شستشوی میوه های درختی باید آنها را ابتدا با آب و بعد کفابی تشکیل شده از مایع ظرفشویی و آب شست به این ترتیب که در هر لیتر آب، ۵ ۳ قطره مایع ظرفشویی ریخت و میوه هایی که با آب شسته شده، ۴ ۳ دقیقه در آن قرار داد و بعد دوباره آب کشید. در این صورت می توان میوه را با خیال راحت خورد و نیازی به گندزدایی با کلر یا مواد دیگر ضدعفونی کننده خوراکی ها ندارد.
میوه های بوته ای با زمین تماس دارند بنابراین به خاک و کودی که پای آنها ریخته اند، آغشته می شوند. میوه هایی مثل خیار را ابتدا باید از خاک و آلودگی پاک کرد و بعد با آب و سپس مانند میوه های درختی با مخلوط مایع ظرفشویی و آب شست و آب کشید. گندزدایی این میوه ها ضرری ندارد و می توان آنها را مثل سبزی ها، در مخلوط ۱ قاشق چایخوری سرخالی پرکلرین و ۶ ۵ لیتر آب ۶ ۵ دقیقه قرار دارد و بعد با آب شست.
در حال حاضر فصل توت فرنگی است که شستن آن آداب خاصی دارد چون امکان آلودگی اش به علت پوست نازک و نرم آن بیشتر است. توت فرنگی را ابتدا باید مثل تمام میوه های بوته ای دیگر با آب و بعد کفاب شست ولی گندزدایی آن با پرکلرین خطرناک است چون امکان دارد این ماده شیمیایی لابلای آن بماند و مصرف آن خطرناک است. توت فرنگی های له شده را هم فقط باید با آب شستشو داد. متاسفانه گاهی مواد رنگی به توت فرنگی ها اضافه می شود که این رنگ خطرناک است و هنگام شستن می توان از قرمزی بیش از حدی که پس می دهد، متوجه آن شد که در این صورت نباید توت فرنگی را مصرف کرد.
درست خواندید؛ پوست هندوانه، خربزه و طالبی را هم باید با آب شست. شاید برایتان این سوال پیش بیاید که پوست این میوه ها را که نمی خوریم، پس چرا باید آنها را بشوییم؟ جواب این است که وقتی چاقو را برای شکافتن هندوانه، خربزه یا طالبی استفاده می کنیم، در صورت آلودگی پوست این میوه ها، آلوده می شود و این آلودگی را وارد مغز میوه می کند.
برخی افراد میوه ها را با نمک یا سرکه می شویند اما درست است که نمک و سرکه تا حدی گندزدا و پاک کننده هستند و شستن میوه ها با آنها غلط نیست، ولی این کار لزومی ندارد و با روش هایی که گفتیم، میوه ها کاملا پاک می شوند. از سوی دیگر، برخی میوه ها را نمی توان با سرکه یا نمک شست؛ مثلا اگر میوه هایی مثل توت یا توت فرنگی با مخلوط آب و نمک یا آب و سرکه شسته شوند، ممکن است طعم?شان تغییر کند. از سوی دیگر گاهی نمک در میوه می ماند و مثلا برای بیمار مبتلا به فشارخون ضرر دارد.
میوه های زده یا آسیب دیده و خراشیده را چه از نوع درختی و چه بوته ای، به هیچ وجه نباید در کفاب قرار داد یا با مواد گندزدا شست چون مواد مایع شوینده وارد آنها می شود و ممکن است بعد از آبکشی هم از بین نرود و مصرف کننده را دچار مشکلاتی مثل ابتلا به اسهال کند. پس این میوه های زخمی را باید از بقیه میوه ها جدا کرد و جداگانه فقط با آب شست.