زمانیکه به موسیقی گوش می دهیم، گستره وسیعی از فرکانس های صدا یا نت را می شنویم. در هنگام زلزله هم گستره ی زیادی از فرکانس ها را حس می کنیم اما این فرکانس ها مانند نتها مشخص و واضح نیستند. وقتی مردم می خواهند آنچه را در طول زمین لرزه حس کرده اند، شرح بدهند، آن را" تکان تکان های شدید " و " حرکت تلاطمی " می خوانند.

تکان های شدید به فرکانس های بالا مربوط است. در حالی که حرکت تلاطمی ناشی از فرکانس های پایین است. احساس ما از لرزه، به قدرت لرزه، فاصله ما از محل لرزه و نوع صخره های بین ما و لرزه بستگی دارد. برای اینکه این موضوع را بهتر بفهمیم، ارتعاشات حین زلزله را به صدا تبدیل کرده و به آن ها گوش می کنیم.

لرزه به صدا به تبدیل می شود

وقتی یک بلندگوی بزرگ، صدایی بلند را پخش می کند، می لرزد. در طول زلزله هم زمین می لرزد. برای تبدیل لرزه زمین به صدا باید کاری کنیم که بلندگو مانند زمین بلرزد. اما اگر واقعاً بتوانیم چنین کاری بکنیم، صدای حاصل پایین تر از حد شنوایی مردم خواهد بود. بنابراین سرعت را بالا می بریم تا بلند گو بسیار سریع تر از زمین نوسان کند و به این ترتیب صدایش را بشنویم.

برای شنیدن صداها باید بلند گوی خوبی داشته باشید. اگر ندارید بهتر است از هدفون یا گوشی استفاده کنید.

طول گسل بر روی زلزله تاثیرگذار است

زلزله ها با اندازه ها و بزرگی های متفاوتی رخ می دهند و حتماً شنیده اید که به کمک بزرگیشان وصف می شوند. بزرگی، شدت لرزش زمین را نشان می دهد. راه های متفاوتی برای اندازه گیری بزرگی لرزه ها وجود دارد. یکی از آن ها یافتن طول گسلی است که در حین زلزله جا به جا شده است.

در یک ارکستر، هم ترومپت و هم توبا با حجم و بزرگی یکسان می نوازند، اما ترومپت کوچک تر نت های زیرتری را ایجاد می کند. بنابراین در بزرگی مساوی، گسل کوتاهتر فرکانسهای بالاتری از گسل بلندتر تولید می کند.

یکی از کارشناسان لرزه نگاری در مورد صدای مهیب پیش از زلزله تهران اینگونه اظهار داشت :

موج اولیه زمین لرزه موج موسوم به P است که با توجه به طولی بودن آن قابل شنیدن بوده و در بسیاری از زلزله های دیگر نیز صدای مهیب آن به گوش رسیده است، لذا این موضوع مساله غیرعادی نبوده و نگران کننده نیست.